Wojciech Birek

Skarga Utraconych Ziem

"Skarga Utraconych Ziem" została zrealizowana dla francuskiego wydawnictwa Dargaud, które uznało, że nazwisko polskiego twórcy będzie się dobrze prezentowało w jego katalogach obok innych sław. Początkowo miała to być mini-seria, złożona z dwu zaledwie albumów, ale grubszych niż standardowa objętość. Ten zamknięty charakter podkreśla jeszcze charakter okładek, które złożone razem tworzą zamkniętą całość. Jednak sukces komercyjny tej opowieści skłonił wydawców i twórców do jej kontynuacji, która rozrosła się o kolejny dyptyk, zbudowany na podobnej zasadzie jak poprzedni. Dwoistość gra w tym komiksie istotną rolę, gdyż opowiada on o ścisłym związku między dobrem i złem, miłością i śmiercią. Poszczególne albumy opatrzone są mottami, które stanowią swoje przeciwieństwa: MIŁOŚĆ MIESZKA W SERCU ZŁA i ZŁO MIESZKA W SERCU MIŁOŚCI. Zasadą jest też tytułowanie albumów imionami głównych bohaterów, przy czym o ile jeden album dyptyku nosi tytuł od imienia postaci pozytywnej, to drugi przywołuje imię głównego czarnego charakteru.

Bohaterką serii jest celtycka księżniczka Sioban, dojrzewająca następczyni tronu wyspy Eruin Dulea. Dziewczyna, wychowywana w surowym zamczysku bardziej przywykła do ćwiczeń z mieczem niż do dworskich sukien. Jest córką króla z rodu Sudenne'ów, zabitego przed laty w strasznej bitwie pod Nyr Lynch. Zwycięzca w tej bitwie, mag Bedlam, dąży do zawładnięcia wyspą i zajęcia tronu Sudenne'ów. Aby ochronić siebie i córkę przed zakusami nikczemnika, matka dziewczynki, Lady O'Mara, godzi się poślubić ponurego dalekiego krewnego rodu, lorda Blackmore'a. Odpychający mężczyzna kryje w sobie mroczną jak jego szata tajemnicę i Sioban trudno zaakceptować decyzję matki. Skandal wybucha, gdy w dzień wesela Sioban wdaje się w walkę i zabija wysłannika Bedlama. Nad dziewczyną zawisa groźba zemsty. Jednocześnie na wyspie pojawia się tajemniczy wysłannik, imieniem Seamus, poszukujący dziecka, dzięki któremu na opanowanej strachem ziemi ozwie się po latach mityczna Skarga Utraconych Ziem, będąca sygnałem upadku tyrana i powrotem starego porządku...

Stylowa, mroczna opowieść nasycona jest licznymi retrospekcjami, odwołując się do mrocznych wydarzeń sprzed urodzenia księżniczki. Ożywają w niej mity i czary, sporo epickiej batalistyki i patosu, dla którego przeciwwagę stanowią motywy humorystyczne, jak choćby nieustanna rywalizacja między nadwornym mistrzem patelni Lamem a sympatycznym i łakomym zwierzątkiem Zogiem. Jeśli dodać do tego szczyptę erotyki i poetycki klimat, mamy idealną receptę na komercyjny sukces... Choć właściwie potrzebny jest jeszcze jeden składnik: perfekcyjny i sugestywny rysunek, łączący realizm i drobiazgowość w pokazaniu realiów z elementami karykatury. Czyli krótko mówiąc: rysunek Grzegorza Rosińskiego. Twórca "Thorgala" postarał się o to, by jego nowa seria nie była mechanicznym powieleniem stylu, znanego z sagi o Dziecku Gwiazd. Komiksy o księżniczce Sioban mają większy format i objętość, inną od "Thorgalowskiego" kompozycję planszy i powolniejszy rytm narracji. Efektowne kadry Rosińskiego ogląda się z przyjemnością, którą powiększa jeszcze urok bohaterki. Scenariusz Jeana Dufaux również pozostawia dobre wrażenia, choć jego główne przesłanie (to o splocie miłości i zła) wydaje się cokolwiek niejasne. Nie do końca też wiadomo, dlaczego tak długo trzeba było czekać na tytułową Skargę Utraconych Ziem, skoro jest nim po prostu celtycka odmiana koncertu Wojskiego.. Jednak po przeczytaniu czterech albumów opowieści o Sioban nabiera się ochoty na następne. Choć rysownik zarzeka się, że kontynuacja serii nie wchodzi raczej w rachubę, czytelnicy nie powinni tracić nadziei - Sioban to dość uparta osóbka i nie pozwoli tak łatwo o sobie zapomnieć...

[Wojciech Birek]