"Buty" Pudełko z "Butami" wygląda nad wyraz gustownie. Z przodu wytłoczona dłoń z monetą, z tyłu stopa. Przewiązane sznurówką w zbliżonym kolorze. Aż żal otwierać. Jednak w końcu ostrożnie zajrzałem do środka tego cudeńka. Znalazłem w nim album owinięty delikatnym papierem. I tu czar prysł, bo zawartość nie przystaje do opakowania. Komiks prezentowałby się lepiej w sztywniejszej (jeśli nie twardej) okładce, na grubszym papierze. Trochę do życzenia pozostawia też skład; nasycenie i balans kolorów, a nawet ostrość są różne na poszczególnych planszach. To jednak drobnostki w porównaniu ze stopką, która została sformatowana tak prymitywnie, jak tylko się dało. Ale może wystarczy już o wadach i zaletach pracy wydawcy, przejdźmy raczej do dokonań Aleksandry Spanowicz. A jest co oglądać. Komiks namalowany jest różnorodnie, nie do końca spójnie, ale bardzo ciekawie. Autorka na jednym kadrze kładzie kolor czysto, na innym brudzi do granic czytelności, zachlapuje, rozlewa farbę, wodę, dodaje coś kredkami. Zdecydowanie lepsze wrażenie robią kadry, które odchodzą od typowej ilustracji na rzecz środków swobodniejszych, bardziej zróżnicowanych, bliższych malarstwu niż tradycyjnemu komiksowi. Warto też zwrócić uwagę na ciekawe projekty postaci, w tym (a jakże!) obuwie Małodobrego. Warstwa wizualna robiłaby pierwszorzędne wrażenie, gdyby nie liternictwo bez ładu i składu wrzucone na plansze. Tekst uwolniony z dymków co prawda daje większą swobodę w komponowaniu go, ale też stawia przed autorem większe wymagania, do których należy głównie odpowiednie tło. Ten warunek nie został tu spełniony - wszystkie kwestie Małodobrego są napisane na czerwono i niekiedy zupełnie nie pasują do podłoża. Historia ubogiego włóczęgi, któremu diabeł podstępnie oferuje cudze buty, rozciągnięta jest do granic możliwości. Mam jednak wrażenie, że jest ona zaledwie pretekstem do swobodnych eksperymentów. Chociaż opowieść toczy się "dawno, dawno temu", to zarówno czas, jak i miejsce akcji nie są specjalnie istotne. W komiksie nieustannie panuje atmosfera zawieszenia między snem a jawą. Bohater co rusz znajduje się w innym miejscu, a specyficznego nastroju dopełniają zupełnie współczesne rekwizyty, które równie szybko znikają, jak się pojawiły. I napisałbym na końcu: piękne opakowanie z magiczną zawartością. Gdyby tylko sznury literek równie pasowały do ilustracji, jak sznurówka do pudełka. [Jarek Obważanek, 26.01.2008] "Buty" |
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
