  |
"Punisher" część 4 Czemu, Panie... Szloch! Czemu? Czemuś mnie porzucił...? Z Twoją mocą przezwyciężyłbym to szaleństwo, chorobę duszy, która mnie nawiedziła. Ale Ty nic nie odrzekłeś, Panie! Zignorowałeś me błagania, a teraz popełniłem morderstwo! Kilkanaście razy! Biedny detektyw Soap, doprowadził do śmierci swojego współpracownika. Tylko dlaczego zamiast mu współczuć, śmieję się z niego? Bo Plugg zostawił barwny list pożegnalny, z którego wynika, że detektyw Soap jest bezwzględnym tyranem. Największy wymoczek w wydziale nagle stał się mordercą! To dopiero dobre! Biorąc do ręki ten zeszyt nie mogłem się nadziwić okładce - co na niej robi pirania? Okładki Bradstreeta zawsze wyglądają dość dziwnie ze względu na pojawiający się w tle motyw czaszki, ale gdy dorzucił do tego jeszcze rybę, zrobił z tego dość kuriozalny zestaw. Dopiero wnętrze wszystko wyjaśnia - Punisher trafia do zoo, gdzie spotyka te sympatyczne stworzonka. Przyparty do muru przez ochroniarzy mateczki Gnucci musi ostro się nakombinować, by wyjść cało z opresji. Metody walki wybiera dość osobliwe i ciekawe. Po raz pierwszy dostajemy tak dużą dawkę akcji, po raz pierwszy też nie oglądamy sąsiadów Franka, co przyjąłem z nieukrywaną ulgą. Nie zabrakło oczywiście humoru i szalonego księdza, który wreszcie dostał znak od Boga. Jest dobrze. [Jarek Obważanek] Scenariusz: Garth Ennis |
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
