"Cygan" tom 4: "Oczy czarne"
  |
Styl Mariniego od poprzedniego tomu wyraźnie ewoluował w kierunku znanym z "Drapieżców". Nawet sam Cagoj przeszedł zmianę wyglądu, gdyż zwiększyła mu się żuchwa. Wyraźnie poprawiła się kolorystyka. Marini utrzymuje poszczególne kadry w wąskich tonacjach barwnych, nawet kolory dymków podporządkowuje temu zamysłowi. Zielona noc, fioletowe wnętrze baru, żółte wnętrze sypialni Cagoja. Ubrania również są odpowiednio stonowane, czerwień garnituru Mirno zmienia się w zależności od otoczenia. Znakomicie to wygląda. Poprawiło się również kadrowanie, jest ciekawsze, akcja ukazywana jest z nietypowych miejsc, co również dobrze znane jest z "Drapieżców". Album ten otwiera nowy wątek. Cagoj zostawił Oblivię w Los Angeles, a sam podróżuje przez Niemcy przemycając... sztuczny kawior, wykorzystując w tym celu trwające właśnie finały mistrzostw świata w piłce nożnej, w których grają Niemcy i Francja (swoją drogą komiks miał polską premierę właśnie podczas mistrzostw). Niemieckich kibiców w albumie jest pełno, pojawiają się na każdym kroku. Właściwie akcja całej historii zaczyna się niedługo przed meczem i kończy wkrótce po nim. Możemy przez ten czas obserwować histeryczne reakcje kibiców, w tym także niemieckich policjantów. Jednak album otwiera retrospekcja z życia Cagoja, w której poznajemy Mirno i Milenę, którzy z wyglądu mocno przypominają Drapieżców. Cała trójka ponownie spotyka się na PA3K w pobliżu Berlina. Od tej pory Mirno i Cagoj będą podróżować razem ciężarówką. Mirno ma dostarczyć lodówkę z tajemniczą zawartością a Cagoj ma mu w tym pomóc. Na autostradzie spotykają częściowo sparaliżowaną dziewczynę o niebieskiej grzywce - ładną, ale też bardzo naiwną. Relacje między tą trójką układają się bardzo ciekawie. Cechą rozpoznawczą tej serii jest mnóstwo wartkiej akcji. Również omawiany tom pod tym względem nie zawodzi. Dodając do tego mocne zakończenie otrzymujemy dobry fabularnie i znakomicie narysowany album. Świetna rozrywka. [Jarek Obważanek] Scenariusz: Thierry Smolderen |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
