"Wilczyce deszczu"
 |
Postapokaliptyczny komiks akcji. Miejscem wydarzeń jest zrujnowany Nowy Jork zalany wodą. Życie toczy się m.in. na dachach wieżowców. Miasto określa się mianem dżungli i dokładnie tak wygląda - budynki obrośnięte są roślinnością a niektórzy poruszają się na linach jak Tarzan. W dodatku przeżywają silniejsi. Jest zupełne zacofanie technologiczne, wszyscy posługują się kuszami, nożami i tego typu bronią. Do transportu służą balony z podczepionymi wrakami pojazdów lub specjalnie zbudowanymi koszami oraz przerobione na łodzie samochody, oczywiście napędzane ręcznie. Mimo ciekawego świata, komiks należy traktować z przymrużeniem oka, gdyż pełen jest absurdów. Większość latających pojazdów nigdy nie uniosłaby się w powietrze, szczególnie Cadillac podczepiony do niewielkiego balonu w kształcie samochodowej świecy. Główne bohaterki skaczą z dachu wieżowca do wody i zupełnie nic im się nie dzieje. Holly lecąc w dół wypuszcza z ręki kuszę, którą następnie bez problemu odnajduje, a Eve nawet w trakcie dialogu cudownie odzyskuje okulary. Jeden z bohaterów dostaje strzałą z kuszy w oczodół i zupełnie nic mu się nie dzieje. Pewnego dnia nad miasto nadlatuje pewien pojazd (z wyglądu zbliżony nieco do śmigłowca, ale nie napędzany wirnikiem nośnym), który strąca piorun. Załoga maszyny, która przybyła z daleka na rekonesans, musi stawić czoła prymitywnemu miastu. Akcja jest wartka i dość ciekawa. Bohaterki próbują znaleźć możliwość ucieczki z miasta. Muszą przy tym stawić czoła wielu zagrożeniom, a szczególnie Deszczowcom - powietrznym bandytom. W sumie przyjemna rozrywka. Rysunki są realistyczne, chociaż dosyć pospiesznie tuszowane. Dobrej jakości rzemiosło. Komputerowe kolory również są całkiem dobre, nie jest to typowa amerykańska kolorowanka, autor pozwala sobie na kadry w ugrach czy szarościach obok scen realistycznych. Robi to dobre wrażenie, które psują jedynie kadry z satelitą, w których w tle jest brzydka tekstura. Przyjemny, sprawnie narysowany komiks akcji, który zamyka się w jednym albumie, co również uważam za plus, gdyż autor nie próbuje na siłę robić serialu. [Jarek Obważanek] Scenariusz: Gordon Rennie |
|||||
Poglądy wyrażane w recenzjach są osobistymi odczuciami ich autora i nie powinny być uznawane za prawdy objawione.
